vrijdag, maart 30, 2007

Sold the van!!!
















Back in the city!!

Hello everyone, hoe gaat het er mee? Met ons gaat het goed, we zijn inmiddels weer in Sydney beland. Dit is voor ons wel weer een hele cultuurschok, van het easy going platteland naar de metropool Sydney.
De laatste keer dat we wat schreven waren we nog in Cairns en hadden we Gunnar en Margriet uitgezwaaid. Nadat we Cairns achter ons hebben gelaten zijn we heel wat kilometers richting het zuiden afgedaald. De eerste nacht nadat we Cairns verlaten hadden was in Charters Towers, hier kregen wij een telefoontje van een Frans stel dat in Sydney woonde en ons busje wel wou kopen. (In Cairns hadden wij ons busje te koop gezet op internet.) En aan hun stem zo te horen waren ze zeer enthousiast, er werd een afspraak gemaakt om 28 mrt in Sydney te zijn om het busje te showen.
Na CT was Emerald onze volgende stop, hier woont David Pedersen met zijn familie. (Via David hadden wij ons werk in Moree gekregen) David heeft ons de omgeving van Emerald laten zien en hier zijn we o.a. naar een katoenfarm geweest. Al met al hebben we hier een paar prachtige dagen gehad en was het zeer gezellig. Na 3 dagen uitgerust te hebben ging de reis weer verder, next stop Toowoomba. Onderweg hierheen begon het lampje van de dynamo te branden, shit…. Ik dacht, ‘’die heeft het begeven’’ dus wij in Toowoomba opzoek naar een sloper. Deze was snel gevonden en ja, er was een op voorraad, voor $55 was hij van ons. Dus de volgende dag ik even aan het knutselen en zoals je het al kan raden, past niet.. #^^*-!!@)( Gelukkig was er een buurman op de camping die mij wel even naar de sloper kon brengen om de dynamo terug te ruilen. Helaas was er net die dag een ‘’public holiday’’ in Toowoomba en dan ook ALLEEN in Toowoomba waarbij alle en dan ook ALLE winkels/bedrijven dicht waren!! Dikke pech dus, wij konden een dag wachten. Er was dus maar een alternatief en dat was om de oude dynamo weer te monteren. En zoals een wonder soms geschiedt, hij deed het weer…. Wij dus blij en zo konden wij de volgende dag dus gewoon weer onze weg vervolgen.
Good old Moree was de volgende halte, even de jongens van de farm weer opzoeken en goodbye zeggen. Het was mooi om hier weer terug te komen, de jongens waren ook zeer verrast om ons te zien. (Ze waren vooral heel charmant richting Simone….uch uch) s’Middags hebben wij met Bruce (bedrijfsleider) weer even een rondje gemaakt. Sinds ons vertrek hadden ze nog wat suikermaïs en sesamzaad gezaaid, normaal gesproken wordt er meer gedaan maar door de droogte was dit niet mogelijk. Voor de avond werden we uitgenodigd om bij Sealy (farmhand) wat vuurwerk af te steken. Vuurwerk is in de provincie New South Wales illegaal en de boys waren hier dan ook ongelofelijk interessant mee bezig.
Ook stond er die avond een ouderwets potje ‘’Zwientje vang’n’’ op het program, ook wel ‘’pighunting’’ genoemd, een zeer amusant spelletje… En zo werden er 2 auto’s vol getakeld met bier, honden, vrouwen, kinderen en natuurlijk de mannelijke jagers… Tijdens de rit werd er menig stubbie (flesje bier) geconsumeerd maar er werd geen enkel varkentje gespot. Na 3 uur rijden en een doos met stubbies verder werd er besloten om maar huiswaarts te keren. En ja hoor, onderweg werd er een groep van wel 30 piggies gespot, BINGO! Tja en dan gaat het los, ‘’Shut up and hold on….’’ (Dit moment is vergelijkbaar met dat van een brandweerman ik zeg, Eric Moedt, Henk Meijer etc. wiens pieper net af gaat, dit even om het moment te visualiseren) Tijdens deze wild west rally springen de honden eraf en een paar cowboys, waaronder ik. Wij konden inmiddels sneller door het losse land rennen dan de auto’s rijden. Ik had al snel een varken op het oog en was wonder wel ook nog sneller dan hij. Ik dook achter dit beestje aan en haha, ik had een varken in mijn handen. Nadat ik eenmaal weer op adem was zag ik naast mij een hond met een varken aan het spelen. (Deze pakken de zwijnen bij de oren) Op dat moment had ik dus 2 varkens bij de poten, prachtig!! Uiteindelijk werden deze varkentjes naar een andere wereld geholpen om zo de overlast enigszins tegen te gaan. Uiteindelijk was het toch nog enerverende nacht geworden. De volgende dag (zondag 25 apr.) hebben we afscheid genomen van iedereen en zijn we richting Newcastle gereden om nog een paar dagen aan zee te zijn. Woensdags reden wij in Sydney in een keer naar het juiste adres, de Fransozen wouden ons busje zien. Al snel hadden wij in de gaten dat zij zeer geïnteresseerd waren en kregen wij ook door dat zij nog nooit eerder een auto hadden gekocht. Na wat verkooptechnische verhalen, uch uch…. werd er gevraagd of er nog wat van de prijs af kon, natuurlijk $250 maar niet meer. Hier gingen zij mee akkoord en zo hadden Simone en Lasse hun busje met $1000 dollar winst verkocht, wij waren enorm blij!!!
Uiteindelijk zijn wij blij dat dit zo makkelijk ging, we hebben er op verdiend en het verkopen ging vrij easy. Misschien kwam het wel door onze advertentie, kijk hiervoor op: http://www.toyotahiace.blogspot.com/ Wij zijn nu in het YHA-hostel in Sydney en zullen morgen verhuizen naar het Wake-up hostel om hier de laatste dagen/nachten door te brengen Donderdagmorgen de 5e april vertrekken we richting Seoul, brengen hier een nacht door en komen dan 6 april weer op Schiphol aan. Tot die tijd maken we er hier in Sydney nog een leuke tijd van!!

Catch ya later,

Simone and Lasse
Ook zijn er weer 2 filmpjes gemaakt, bekijk ze op:
en:

woensdag, maart 14, 2007

What a rush....




















Hallo mensen, hoe gaat het met jullie? Hier bij ons gaat het prefect, we zijn inmiddels in Cairns aangekomen en het is warm, heel warm…..
Mijn laatste bericht kwam vanuit Brisbane, hier hebben we ons maar niet te lang opgehouden om zo wat meer tijd over te houden voor de mooie plekjes. Een van die mooie plekjes was Byron Bay, hier stonden we op een prachtige camping zo’n 40 meter van het strand af. Dit strand lag in een baai en het was dus een zeer mooie surfersbeach. Helaas hadden wij ons surfboard toen nog niet en hebben we hier maar wat in de golven gespeeld. Nadat ik een beetje in zee had liggen klooien wist ik pas hoe zo’n kracht de branding heeft, ik werd diverse keren mee gezogen en bleef soms wat te lang onder water, gevolg…. zout water happen… Dit kan ik niet echt aanbevelen, allermachtig wat is dat water vies, blegh…
Nadat we hier een paar dagen hadden gestaan zijn we onze weg weer vervolgd, een van de volgende hoogtepunten zou Hervey Bay worden. Ook hier eerst even een campinkje scoren en een biertje drinken. Bij de balie van de camping zag ik een Skydive-foldertje, ik dacht ‘’Dat is wat voor Doppie’’ dus ik de volgende morgen bellen en ja hoor, om 12:00 uur konden we opgehaald worden, ‘’goeie show’’ zou ik zo zeggen. Broederlief dacht een paar uur later ook dat hij er wel zin in had en zo werden wij de volgende opgehaald door onze grote vriend Mick. Hij vertelde ons dat hij inmiddels meer dan 10.000 keer gejumped had en dat we wel in veilige handen waren, ik voelde me in veilige handen… uch uch… Aangezien er maar een tandemspringer was moesten Gunnar en ik om de beurt, broederlief wij mijn sprong natuurlijk eerst even afkijken en hij gaf mij dus de eer om als eerste te gaan. Eenmaal mijn tuigje om de kont konden we in het vliegtuigje en gingen we snel de lucht in. Het uitzicht was super, Fraser Island was perfect te zien en voor ik het wist zaten we op 14.000 feet. Hier gespte Mick mij aan zich vast en moest ik mij benen naar buiten hangen, 1..2..3.. en hup, daar gingen we…
En ik moet zeggen het was GEWELDIG, de vrije val was zeer kort maar ook heftig. Eenmaal de parachute open zegt Mick tegen mij ‘’What a rush eay..’’ En ja het ging allemaal heel snel. Na wat cirkeltjes gedraaid te hebben kwamen we weer veilig op de grond aan en was het alweer over, dit alles heeft misschien nog geen tien minuten geduurd. Op de grond moesten wij snel naar binnen om Gunnar 5 minuten later uit te kunnen zwaaien. Ook hij vond het uiteindelijk geweldig en we gingen dus zeer voldaan weer naar ‘’huis’’.
De daarop volgende dag was Fraser Island aan de beurt, dit is een eiland vlak voor de kust waar je alleen maar met een ‘’Four Wheel Drive’’ (Wij zeggen ‘’Jeepje’’) op kan. Wij hadden met ons vieren een Toyota Hilux gehuurd om over het eiland te crossen. Ook dit was een geweldige dag en we hebben het fantastisch gehad, van het kraakheldere water van Lake McKenzie en Elie Creek tot 70mile beach, het was super…

Tot zover van mij…

Voor het verdere verhaal ga je naar www.simonevegterincanada.blogspot.com

Catch ya later,

Lasse