What a rush....

Hallo mensen, hoe gaat het met jullie? Hier bij ons gaat het prefect, we zijn inmiddels in Cairns aangekomen en het is warm, heel warm…..
Mijn laatste bericht kwam vanuit Brisbane, hier hebben we ons maar niet te lang opgehouden om zo wat meer tijd over te houden voor de mooie plekjes. Een van die mooie plekjes was Byron Bay, hier stonden we op een prachtige camping zo’n 40 meter van het strand af. Dit strand lag in een baai en het was dus een zeer mooie surfersbeach. Helaas hadden wij ons surfboard toen nog niet en hebben we hier maar wat in de golven gespeeld. Nadat ik een beetje in zee had liggen klooien wist ik pas hoe zo’n kracht de branding heeft, ik werd diverse keren mee gezogen en bleef soms wat te lang onder water, gevolg…. zout water happen… Dit kan ik niet echt aanbevelen, allermachtig wat is dat water vies, blegh…
Nadat we hier een paar dagen hadden gestaan zijn we onze weg weer vervolgd, een van de volgende hoogtepunten zou Hervey Bay worden. Ook hier eerst even een campinkje scoren en een biertje drinken. Bij de balie van de camping zag ik een Skydive-foldertje, ik dacht ‘’Dat is wat voor Doppie’’ dus ik de volgende morgen bellen en ja hoor, om 12:00 uur konden we opgehaald worden, ‘’goeie show’’ zou ik zo zeggen. Broederlief dacht een paar uur later ook dat hij er wel zin in had en zo werden wij de volgende opgehaald door onze grote vriend Mick. Hij vertelde ons dat hij inmiddels meer dan 10.000 keer gejumped had en dat we wel in veilige handen waren, ik voelde me in veilige handen… uch uch… Aangezien er maar een tandemspringer was moesten Gunnar en ik om de beurt, broederlief wij mijn sprong natuurlijk eerst even afkijken en hij gaf mij dus de eer om als eerste te gaan. Eenmaal mijn tuigje om de kont konden we in het vliegtuigje en gingen we snel de lucht in. Het uitzicht was super, Fraser Island was perfect te zien en voor ik het wist zaten we op 14.000 feet. Hier gespte Mick mij aan zich vast en moest ik mij benen naar buiten hangen, 1..2..3.. en hup, daar gingen we…
En ik moet zeggen het was GEWELDIG, de vrije val was zeer kort maar ook heftig. Eenmaal de parachute open zegt Mick tegen mij ‘’What a rush eay..’’ En ja het ging allemaal heel snel. Na wat cirkeltjes gedraaid te hebben kwamen we weer veilig op de grond aan en was het alweer over, dit alles heeft misschien nog geen tien minuten geduurd. Op de grond moesten wij snel naar binnen om Gunnar 5 minuten later uit te kunnen zwaaien. Ook hij vond het uiteindelijk geweldig en we gingen dus zeer voldaan weer naar ‘’huis’’.
De daarop volgende dag was Fraser Island aan de beurt, dit is een eiland vlak voor de kust waar je alleen maar met een ‘’Four Wheel Drive’’ (Wij zeggen ‘’Jeepje’’) op kan. Wij hadden met ons vieren een Toyota Hilux gehuurd om over het eiland te crossen. Ook dit was een geweldige dag en we hebben het fantastisch gehad, van het kraakheldere water van Lake McKenzie en Elie Creek tot 70mile beach, het was super…

Tot zover van mij…

Voor het verdere verhaal ga je naar www.simonevegterincanada.blogspot.com

Catch ya later,

Lasse