Ponderosa colony
Hello, how's everyone??
Afgelopen maandag ben ik dus naar het zuiden afgereisd en ben hier de afgelopen week aan het werk geweest bij Koos en Tammy Wijsbeek. Ik ben hier gekomen via Udo Roelofs, die hier voor een jaar aan het werk is.
Burbridge farms is 9000 acre (3600 hectare) groot, en er worden granen, bonen, erwten en bieten verbouwd. De graan en bonenoogst is hier al klaar, wat rest is nog een klein beetje erwten en dan nog 400 hectare bieten. Volgende week begint de bietencampagne, in 3 a 4 weken tijd wordt alles gerooid. Dit gaat dag en nacht door, komende week zit ik in de nachtploeg, whoeha...
Vandaag (zondag) zijn we naar de Ponderosa colony geweest, dit was zeer interessant.
In NL kennen we het begrip colony niet en is vanuit onze opvatting en gedachte ook wat vreemd. De Ponderosa colony is een woon en geloofsgemeenschap van 54 mensen (mannen, vrouwen en kinderen) met aan het hoofd de minister, dit is een door de colony gekozen persoon die als het ware de burgemeester en tevens de dominee van de colony is. Deze families wonen in rijtjeswoningen en krijgen geen loon, iedereen krijgt $100 zakgeld in de maand en kan daar zijn of haar hebbedingetjes van kopen. TV, internet, mobiele telefoons en radio zijn niet toegestaan, dit om al het kwade buiten hun leven te houden. Er is wel telefoon maar hiermee kan men hoofdzakelijk binnen de colony mee bellen, om naar ''buiten'' te bellen kunnen ze een telefoonkaart kopen van hun zakgeld en voor belangrijke telefoontjes kunnen ze naar de minster gaan om zijn telefoon te gebruiken.
Ook het eten wordt gezamelijk gedaan, in de centrale keuken wordt het eten door de vrouwen bereid om daarna in de gemeenschappelijke eetzaal verorberd te worden. Hierbij zitten de mannen en vrouwen gescheiden en de kinderen kunnen eten nadat de ouders klaar zijn. Het verschil tussen mannen en vrouwen is groot, emancipatie is hier een onbekend begrip.
Kinderen gaan naar school vanaf hun 5e tot aan hun 15e, op deze leeftijd zijn ze volgens de Candeese wet vrij om te kunnen gaan werken, binnen de colony moeten ze dan aan het werk.
De meisjes gaan in de huishouding en de jongens krijgen een job toegewezen. Dit is wel triest want het gezin waar wij waren, hiervan wou de man graag vrachtwagenchauffeur worden maar er was toendertijd behoefte aan iemand die de koeien ging doen. Hij is dus nu hoofd van de koeien maar vind het helemaal niet leuk en is dus zo gestressed als een garnaal....
De colony is dus helemaal zelfvoorzienend, het eten wordt zelf verbouwd, ze fokken koeien, kippen, varkens en ganzen, naaien hun eigen kleding, hebben hun eigen watervoorziening en bouwen hun eigen gebouwen. Een eigen brandweerauto ontbreekt ook niet. Al het materiaal waarmee het bedrijf gerund wordt is state of the art, dit is dus mogelijk doordat bijna al het geld wat verdiend wordt weer rechtstreeks in het bedrijf wordt geinvesteerd.
De kleding die hier gedragen wordt dus zelf gemaakt, de vrouwen dragen rokken en een hoofdkapje. Hun haar wordt in een knotje onder hun kapje gestopt en dit mag ook niet geknipt worden, haar tot op de enkels is vrij normaal. De mannen lopen altijd zwart gekleed en zodra zij trouwen dan moeten zij hun baard laten staan.
Al met al was het een zeer interesant bezoek en heeft het zeker indruk op mij gemaakt, deze manier van leven is voor ons heel apart en misschien ook wel moeilijk te begrijpen. Ik heb in elk geval wel bewondering voor deze mensen gekregen en zie er ook wel de voordelen van in maar de nadelen des te meer, ik ben inmiddels al teveel 'verwend'.....
Groeten,
Lasse
Afgelopen maandag ben ik dus naar het zuiden afgereisd en ben hier de afgelopen week aan het werk geweest bij Koos en Tammy Wijsbeek. Ik ben hier gekomen via Udo Roelofs, die hier voor een jaar aan het werk is.
Burbridge farms is 9000 acre (3600 hectare) groot, en er worden granen, bonen, erwten en bieten verbouwd. De graan en bonenoogst is hier al klaar, wat rest is nog een klein beetje erwten en dan nog 400 hectare bieten. Volgende week begint de bietencampagne, in 3 a 4 weken tijd wordt alles gerooid. Dit gaat dag en nacht door, komende week zit ik in de nachtploeg, whoeha...
Vandaag (zondag) zijn we naar de Ponderosa colony geweest, dit was zeer interessant.
In NL kennen we het begrip colony niet en is vanuit onze opvatting en gedachte ook wat vreemd. De Ponderosa colony is een woon en geloofsgemeenschap van 54 mensen (mannen, vrouwen en kinderen) met aan het hoofd de minister, dit is een door de colony gekozen persoon die als het ware de burgemeester en tevens de dominee van de colony is. Deze families wonen in rijtjeswoningen en krijgen geen loon, iedereen krijgt $100 zakgeld in de maand en kan daar zijn of haar hebbedingetjes van kopen. TV, internet, mobiele telefoons en radio zijn niet toegestaan, dit om al het kwade buiten hun leven te houden. Er is wel telefoon maar hiermee kan men hoofdzakelijk binnen de colony mee bellen, om naar ''buiten'' te bellen kunnen ze een telefoonkaart kopen van hun zakgeld en voor belangrijke telefoontjes kunnen ze naar de minster gaan om zijn telefoon te gebruiken.
Ook het eten wordt gezamelijk gedaan, in de centrale keuken wordt het eten door de vrouwen bereid om daarna in de gemeenschappelijke eetzaal verorberd te worden. Hierbij zitten de mannen en vrouwen gescheiden en de kinderen kunnen eten nadat de ouders klaar zijn. Het verschil tussen mannen en vrouwen is groot, emancipatie is hier een onbekend begrip.
Kinderen gaan naar school vanaf hun 5e tot aan hun 15e, op deze leeftijd zijn ze volgens de Candeese wet vrij om te kunnen gaan werken, binnen de colony moeten ze dan aan het werk.
De meisjes gaan in de huishouding en de jongens krijgen een job toegewezen. Dit is wel triest want het gezin waar wij waren, hiervan wou de man graag vrachtwagenchauffeur worden maar er was toendertijd behoefte aan iemand die de koeien ging doen. Hij is dus nu hoofd van de koeien maar vind het helemaal niet leuk en is dus zo gestressed als een garnaal....
De colony is dus helemaal zelfvoorzienend, het eten wordt zelf verbouwd, ze fokken koeien, kippen, varkens en ganzen, naaien hun eigen kleding, hebben hun eigen watervoorziening en bouwen hun eigen gebouwen. Een eigen brandweerauto ontbreekt ook niet. Al het materiaal waarmee het bedrijf gerund wordt is state of the art, dit is dus mogelijk doordat bijna al het geld wat verdiend wordt weer rechtstreeks in het bedrijf wordt geinvesteerd.
De kleding die hier gedragen wordt dus zelf gemaakt, de vrouwen dragen rokken en een hoofdkapje. Hun haar wordt in een knotje onder hun kapje gestopt en dit mag ook niet geknipt worden, haar tot op de enkels is vrij normaal. De mannen lopen altijd zwart gekleed en zodra zij trouwen dan moeten zij hun baard laten staan.
Al met al was het een zeer interesant bezoek en heeft het zeker indruk op mij gemaakt, deze manier van leven is voor ons heel apart en misschien ook wel moeilijk te begrijpen. Ik heb in elk geval wel bewondering voor deze mensen gekregen en zie er ook wel de voordelen van in maar de nadelen des te meer, ik ben inmiddels al teveel 'verwend'.....
Groeten,
Lasse
5 Comments:
he hoi,
wat weer een verhalen, las. zo kennen we ze hier niet, hahaha. nogeen paar weken en dan zit dt avontuur er voor je op. wel super om steeds te lezen wat jou zoal van de straat houdt daar...
Groetjes vanuit het steeds kouder wordende siddeburen, waar de feestweek inmiddels aan de gang is..
liefs janine
hoi lasse
even een berichtje uit siddeburen.het is hier herfst aan het worden. de feestweek is in volle gang, druk gezellig.wat een verhaal lasse van de colony waar je een kijkje mogt nemen,lijkt me heel interesant om dat mee temaken hoe die mensen leven en denken. wij met onze vrij heden kunnen deze leef wijze maar moeilijk begrijpen vooral de jeugd. lasse wees voorzichtig tijdens je werkzaam heden zzz zzz de gr piet en stieneke
He laiverdje!!!
Ik ben inmiddels weer in het bewoonde gedeelte van auzie... met telefoon en internet haha... het was er wel super hoor, en bij jou ook zo te lezen!!! Nou popje nog veel plezier met je laatste weekjes
See You!!!
Dikke kus van je Jillaroo
Hey Lasse!!
Wat een bizar verhaal zeg! Vooral van dat inteelt en dat gezicht. Ik dacht laat ik een kijken hoe het aan de andere kant van de wereld gaat, even een leuk verhaal lezen, maar dit is andere koek!! Toch ook wel mooi om dit te hebben meegemaakt, kom je niet vaak tegen! Dus je gaat bijna naar Australie, gaaf man!
Ik blijf voorlopig nog even in South Africa, heb ook nog bijgeboekt, kan ik Mozambique en Swaziland ook nog even ontdekken haha! Wordt een warme kerst dit jaar! Leuk om je verhalen te lezen, we blijven elkaar volgen! Have fun!
Groetjes Christa
Gonna be some sweet sounds... comin' down.. from the night shift... ooooooooooooooeeehhh from the nigthshift... lalalla...
supercool Lasse... Dit ga je zeker van je leven NOOIT meer vergeten!!!
Ik stuiterde echt bijna van mn stoel bij het zien van de foto's en het lezen van je verhaal. Wat een voorrecht om daar dan ook een keer rond te kijken... Geweldig!
Groetjes Hen
Een reactie posten
<< Home